Το survivor και η Ασφαλιστική Συνείδηση…

 

Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος αν έχουν σχέση αυτά τα δύο. Σε πρώτη ανάγνωση ίσως καμία, πέραν της προφανούς της έννοιας της λέξης επιβίωσης, και του καθημερινού αγώνα όλων μας για αυτή…

Όμως δείτε τι συμβαίνει. Τα ποσοστά τηλεθέασης της εκπομπής είναι στα ύψη. Και σύμφωνα με σχετική έρευνα, στα ποσοστά αυτά κυρίαρχη θέση έχουν παιδιά έφηβοι και γενικά άτομα νεαρής ηλικίας. Τα όποια αποκτούν συνείδηση κάθε άλλο παρά μιας «ασφαλούς» και ήρεμης κανονικότητας, αλλά μιας σχεδόν μαζοχιστικής πολεμικής για την απόκτηση ενός πινακίου φακής.., ενός sms, ενός δήθεν καλογυμνασμένου σώματος με εμφανή σημάδια κατάρρευσης..

Αντί της προσπάθειας να καλλιεργούνται αξίες (μέσα σε αυτές και η Ασφαλιστική Συνείδηση) καλλιεργείται (χωρίς να παραβλέπω τον ψυχαγωγικό ρόλο) μια ακραία ανταγωνιστικότητα με στόχο ένα χρηματικό έπαθλο. Και μπορεί να πρόκειται απλά για ένα τηλεπαιχνίδι, με το «γυαλί» να πολλαπλασιάζει τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα, αλλά το γεγονός δεν αλλάζει. Ιδιαίτερα για τα παιδιά, που ως οι μελλοντικοί ενήλικες πολίτες
ενός δημοκρατικού κράτους θα πρέπει να «εθίζονται» σε αλήθειες και αξίες και όχι σε βιτρίνα και επιφάνεια.

Θα πρέπει να εθίζονται στην αξιοπρέπεια και την καλαισθησία και όχι στη γκρίνια, στην κλάψα και τη φαγωμάρα, έννοιες που αποτέλεσαν για πολλά χρόνια τα κυρίαρχα συναισθήματα αυτού του ταλαίπωρου, αδικημένου.. αλλά «υπερήφανου» κατά τα άλλα λαού!

Στον αντίποδα λοιπόν αυτών και η Ασφαλιστική Συνείδηση.

Δείτε τις στατιστικές των θανατηφόρων ή πολύ σοβαρών δυστυχημάτων που γίνονται κάθε χρόνο στους δρόμους. Τις πυρκαγιές και τους κατ’ όνομα επιχειρηματίες που θυμούνται ότι είναι ανασφάλιστοι.

Τους συμπολίτες μας που δεν μπορούν να έχουν αξιοπρεπείς συνθήκες νοσηλείας γιατί είναι επίσης ανασφάλιστοι. Τους σεισμοπαθείς Έλληνες κάθε φορά που «κουνάει» λίγο παραπάνω και τους πλημμυροπαθείς που τα βάζουν με το ανάλγητο κράτος όταν δεν θέλησαν να ασφαλίσουν την περιουσία τους…

Τόσες πολλές περιπτώσεις τελικά.

Η Ασφαλιστική Συνείδηση, δεν είναι αγοράζω ασφάλειες. Δεν είναι μόνο η συμμόρφωση με την υποχρεωτικότητα της Ασφαλιστικής νομοθεσίας. Είναι πολλά παραπάνω. Είναι χτίζω ένα μέλλον με προσοχή, επιμονή και μεράκι. Είναι αγάπη για εμάς και για τους γύρω μας. Είναι η επιμέλεια για ότι μας αφορά, γιατί έτσι συμμετέχουμε σε μια ολοκλήρωση ποιοτική χωρίς κινδύνους και ανασφάλεια. Είναι η τήρηση των υποσχέσεων που δίνει κάθε γενιά στην προηγούμενη και η παρακαταθήκη για την επόμενη.

Είναι πολλά ακόμη, που χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, θα μπορούσαν να μας κάνουν υπερήφανους απέναντι σε αυτούς που αγαπάμε, νοιαζόμαστε και συμπορευόμαστε.

Εν τέλει πιστεύω ότι πολύ περισσότερο χρήσιμη θα ήταν μια εκπομπή που να αναφέρεται με έμφαση στα πλεονεκτήματα της Ασφάλισης, ένα είδους «ριάλιτι» που θα εστίαζε σε συνθήκες και γεγονότα πραγματικά και πως αυτά θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν υπήρχε κατάλληλη Ασφάλιση και μέτρα ασφαλείας, παράλληλα με μια καταγραφή της σπουδαιότητας και του ρόλου της στην κοινωνία σε οικονομικό, κοινωνικό και γιατί όχι και πολιτιστικό επίπεδο.

Ασφαλώς δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι τέτοιο από οποιαδήποτε κανάλι. Πρέπει εμείς, οι άνθρωποι και φορείς της Ασφαλιστικής αγοράς να το οραματισθούμε, σχεδιάσουμε και εφαρμόσουμε. Να βρούμε τους τρόπους να εκφραστούμε επικοινωνώντας με την γενιά των παιδιών και νέων, μιλώντας τη γλώσσα που θα τους αγγίξει και θα τους «περάσει» το μήνυμα της Ασφάλισης (όπως κάποτε μας περνούσε το μήνυμα της αποταμίευσης..) Η πρόκληση αυτή είναι μπροστά μας.

Οι καταστάσεις διεθνώς όπου οι οικονομικές κρίσεις δεν οδηγούν σε πνευματικό τέλμα είναι αρκετά σπάνιες, αλλά μπορούν να επιτευχθούν με την κατάλληλη κοινωνική παιδεία και πρόνοια.

 

 

 

 

Γράφει ο Χάρης Αλεξόπουλος | Αντιπρόεδρος ΕΕΑΕ

Αναδημοσίευση από ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΩ #27